Pod względem jakości dźwięku, RP-5 nie zaskoczył mnie starym, lampowym charakterem brzmienia. Zacznę od tego, że przedwzmacniacz jest niezwykle cichy – ‘tranzystorowo’ cichy. Lampy nie wydają absolutnie żadnych odgłosów. Nawet wtedy, gdy urządzenie pozostawało pod napięciem, a ja zwiększałem poziom głośności, rezultat był zawsze taki sam – ciche, czarne jak atrament tło. Brzmieniowo, RP-5 był w przeważającej mierze neutralny, z bardzo subtelnym dodatkiem rumieńców, które miały ocieplić środek pasma. Wysokie tony były dobrze rozciągnięte, szybkie, detaliczne i obfitowały w informacje o składowych harmonicznych. Odtwarzany bas miał autorytatywny charakter, był dobrze kontrolowany i muzykalny, jednak również w tym zakresie przedwzmacniacz dodawał nieco kwiecistości do dźwięku kontrabasu akustycznego, kotłów i wiolonczeli. Transjenty wybrzmiewały szybko, ale też naturalnie – mocno uderzone klawisze fortepianu, struny gitary, obręcz bębna, trąbka – wszystkie prezentowały prawidłowy, całościowy obraz początkowego ataku, podtrzymania dźwięku i jego wybrzmienia.

RP-5 w szczególności ukazuje swoją magię, kiedy przyjrzymy się nasyceniu kolorów i płynności tonalnej. Doskonały przykład stanowi to, w jak żywotny sposób przedwzmacniacz zaprezentował kontrasty złożonych harmonii wokalnych i akustycznych aranżacji neo-bluegrassowego zespołu Nickel Creek, w utworze This Side. RP-5 potrafił zrównoważyć konkurujące ze sobą obrazy praktycznie w taki sposób, w jaki odbieramy je w realnym życiu – indywidualne i oddalone w przestrzeni, a jednak w tym samym czasie tworzące całość wykonania. W przypadku Nickel Creek dźwięki mandoliny, gitary akustycznej i wokale, trwały niezachwianie zamknięte wewnątrz otaczającego je powietrza – całkowicie stabilne i pozbawione jakiegokolwiek rozmycia. Działo się to bez najmniejszego wysiłku, przejawów kliniczności, czy przesadzonej artykulacji. RP-5 po prostu zaprezentował naturalną akustyczną czystość, która brzmiała bardzo prawdziwie. Przedwzmacniacz zdawał się posiadać specyficzną zdolność rozdzielczą, która nadawała poczucie wymiarowości i przestrzeni tak charakterystyczne dla każdego z obrazów, że praktycznie byłem w stanie zobaczyć każdego z muzyków osobno, tak jakbym brał udział w koncercie wykonywanym na żywo.

Jako że Rogue standardowo wyposażył RP-5 w stopień gramofonowy, nie zamierzałem zaprzepaścić tej okazji i nie wypróbować jak zagra mój zestaw Sota Cosmos/SME V, podłączony do jego obwodów. Optymalizacja wzmacniacza pod kątem dopasowania do wkładki Sumiko Palo Santos Celebration była łatwym zadaniem. Musiałem odkręcić dziesięć śrub i usunąć aluminiową pokrywę. Kiedy już dostałem się do środka, miałem łatwy dostęp do pary czerwonych przełączników ustawiających pojemność, mikroprzełączników pozwalających wybrać jedną z ośmiu opcji obciążenia rezystancyjnego, a także do czterech ustawień wzmocnienia w zakresie 40-60 dB. Cała czynność zajęła nie więcej niż 5 minut, a wykonywałem ją z dużą ostrożnością. Mogę zrozumieć osoby, które będą uważać taki wysiłek za niewygodny, jednak proszę zwrócić uwagę, że – po pierwsze – nie robimy tego codziennie – i po drugie – w opozycji do wygody ustawień przeprowadzanych z poziomu panelu frontowego, umieszczenie przełączników sterujących opcjami wzmacniacza phono jak najbliżej jego obwodów skraca ścieżkę sygnałową, a tym samym potencjalnie zmniejsza też poziom szumów. Uboczną korzyścią, płynącą z konieczności otwarcia obudowy, była możliwość podziwiania w jak uporządkowany sposób zostały rozmieszczone podzespoły RP-5, włącznie z jego kosztownymi kondensatorami Mundorf i relatywnie korzystną izolacją czułego stopnia gramofonowego, który ulokowano w samym rogu obudowy, w sporym oddaleniu od reszty obwodów urządzenia.

Przechodząc do jakości brzmienia przedwzmacniacza gramofonowego, muszę przyznać, że całościowe obrazowanie i transjenty zachowały swoją spontaniczność. Dawała się zauważyć także solidna, obecna w całej scenie dźwiękowej spójność podstawy dźwięku. Jednak w znajomych sobie nagraniach odczuwałem pewne zmniejszenie energii i ochłodzenie brzmienia. Dźwięk nie był tak bogato ubarwiony, jak w przypadku innych źródeł podłączanych wcześniej do RP-5. Dobrym przykładem będzie tutaj nowy, wydany przez Impex LP remaster płyty Jennifer Warnes, pt. Famous Blue Raincoat. W utworze „Song For Bernadette”, wokal Warnes wydawał się nieco mniej bogaty i barwny, a wyższe rejestry jej głosu, zwykle brzmiące z ożywieniem – szczyptę bardziej suche. Muszę przyznać, że przedwzmacniacz gramofonowy trochę mnie rozczarował, biorąc pod uwagę wyjątkowo pozytywne odczucia, jakie towarzyszyły odsłuchom aż do tej chwili. Jednak, szczerze mówiąc, korzystałem ze stopnia phono ustawionego na maksymalne wzmocnienie, odpowiednie dla wkładki MC Palo Santos Celebration (0.5mV) i pomimo, ze przedwzmacniacz zachowywał się cicho, jak na swoją klasę sprzętu, to nie był w stanie dorównać naprawdę cichemu Parasound JC3+, co dowodzi tego, iż po pierwsze jestem zmanierowany, a po drugie, że ciężko jest pokonać poziom izolacji zewnętrznego stopnia phono wysokiej klasy. Jak na wbudowany przedwzmacniacz gramofonowy z takimi możliwościami optymalizacji, stopień phono w RP-5 reprezentuje, tak czy inaczej, dobrą wartość.

Rogue Audio stanowi przykład amerykańskiego producenta urządzeń high-end, którego nazwa nie od razu zapadnie nam w pamięć, przynajmniej w porównaniu z droższą ofertą bardziej znanych firm, jak np. Audio Research, Valve Amplification Company, Conrad Johnson, czy Pass Labs. Niemniej, rozsądnie wyceniony, wysokiej jakości przedwzmacniacz, jak RP-5, stanowi doskonały przykład tego, o co chodzi w całym przemyśle high-end – aby odtwarzać muzykę w prawidłowy i piękny sposób. Z korzeniami oddającymi hołd przeszłości i cechami twardo osadzonymi w dzisiejszych realiach technologicznych, RP-5 jest komponentem, który powinien skusić wiele osób do wypróbowania produktów Rogue Audio.