Prima Luna EVO 400 linestage

Z moich doświadczeń wynika, że jedynie zastosowanie lamp próżniowych w  układzie prostowniczym pomaga w uzyskaniu prawdziwie lampowego brzmienia. Zwracam wielką wagę na odpowiednie wypełnienie i dociążenie dźwięku. Rozczarowało mnie już wiele przedwzmacniaczy z tranzystorowymi prostownikami w układzie zasilania. Szkoda tylko, że tak niewiele obecnie na rynku konstrukcji z lampami w tym newralgicznym miejscu. Szczególne podziękowania należą się więc firmom PrimaLuna i Lamm Industries, które ciągle wierzą w przewagę lamp. Współczesne brzmienie komponentów lampowych można opisać jako połączenie przejrzystości, doskonałego obrazowania i wyrafinowanych detali, ale bez odpowiedniego wypełnienia dolnej średnicy. Ale już po chwili odsłuchów EVO 400 pokazał, że gra w innej lidze. Myślę, że to właśnie obecność na jego pokładzie lamp prostowniczych 5AR4 odpowiada –  w pewnym stopniu – za świetną integralność jego brzmienia, dociążenie najniższych oktaw a zwłaszcza nasycenie brzmienia kontrabasu i wiolonczeli odpowiednio gęstymi barwami.

Przedwzmacniacz PrimaLuna EVO 400 uczynił cuda z końcówką Linear Tube Audio ZOTL Ultralinear. Podczas testu zastąpił mój referencyjny preamp LTA microZOTL, który zdobył moje uznanie rozdzielczością detali i szybkością transjentów. To klasyczny przedstawiciel nowoczesnego brzmienia lamp. Niestety, jak możecie się domyślić, brakuje mu nieco wypełnienia.

EVO 400 zdziałał cuda: wprowadził do brzmienia mocne faktury i bogactwo tonów. Najważniejsze, że nie odbyło się to kosztem szybkości i detali. Transjenty miały odpowiednią szybkość i kontrolę. Błyszczące uderzenia perkusyjnych talerzy otaczała olbrzymia ilość powietrza. Smyczki brzmiały nad wyraz realnie. Całe wysokie tony były po prostu słodkie i bogate w detale, bez nadmiernej jasności czy ostrości, która mogłaby interferować z reprodukcją najwyższych dźwięków skrzypiec i ludzkich sopranów. Tak samo, nie mam zastrzeżeń do drugiego końca pasma.

Bas jest odtwarzany z doskonałym rysunkiem i timingiem, choć kontrola nie do końca równa się temu, co potrafi Lamm 2.1 Reference, który jest jednak dużo droższy. Oczywiście, rozciągnięcie najniższych częstotliwości zależy od wzmacniacza mocy i kolumn. Ale dobrze jest wiedzieć, że EVO 400 schodzi tak nisko, że nie ograniczy żadnego systemu.

Połączenie z kolumnami Fyne Audio F501 dało wprost spektakularne obrazowanie. Kontury rysunku są wyjątkowo wyraźne. Scena jest odpowiednio szeroka i głęboka a także całkowicie oderwana od kolumn. Jej rozmiary zależą jednak od jakości nagrania. Szczególnie widać to podczas odtwarzania realizacji wykonanych z użyciem pojedynczych ‘punktowych’ mikrofonów Calrec Soundfield. Przejrzystość średnicy pozwala dostrzec wszystkie informacje dotyczące akustyki sali nagraniowej. Nawet w najdroższym systemie, EVO 400 nie będzie stanowił słabego ogniwa. Zwłaszcza w kontekście detali najniższych częstości oraz odwzorowania przestrzeni. Nigdy nie wprowadzi również ograniczenia dynamiki. Jego wyczucie niuansów mikro-dynamicznych oraz zdolność pokazania zakresu dynamiki w skali makro, pozwalają przekazać wszystkie emocje zawarte w nagraniach.

Na początku testu, obawiałem się o jakość dostarczonych wraz z przedwzmacniaczem chińskich lamp 12AU7. Zmierzyłem więc je wszystkie moim cyfrowym urządzeniem Maximatcher MaciPreamp II [wzmocnienie, transkonduktancja i szum]. Okazało się, że wszystkie lampy są dokładnie dopasowane pod kątem wzmocnienia. Z czasem, początkowo słyszalna delikatna ziarnistość dźwięku stała się zupełnie niesłyszalna [zwłaszcza w porównaniu ze wzmocnieniem tranzystorowym]. Wniosek: lampy fabrycznie dostarczone z nowym EVO 400 wymagają bardzo długiego wygrzewania. Trzeba więc zachować cierpliwość i nie szukać używanych, starych lamp na rynku wtórnym. Te dostarczone z preampem są naprawdę dobre. Jeżeli jednak lubisz takie eksperymenty, zacznij od lamp pierwszego stopnia wzmacniającego [V4 i V5]. Odpowiadają one bowiem za około 80% charakteru brzmienia. Wypróbowałem zarówno lampy Rayethon [ z lat pięćdziesiątych, z czarną płytką] oraz przeźroczyste lampy RCA. Usłyszałem lepsze nasycenie i więcej kontrastów mikrodynamicznych. Rayethon okazał się dawać więcej płynności. Jestem pewien, że można znaleźć wiele zamienników fabrycznych lamp 12AU7, które pozwolą na szereg eksperymentów.

Wielką rzeczą okazała się być możliwość podłączenia do EVO 400 interkonektów zbalansowanych. Kiedy słuchałem monobloków Wyred 4 Sound SX-1000R wyposażonych w możliwość wyboru wejścia RCA/XLR, byłem zaskoczony stopniem poprawy brzmienia przy stosowaniu połączenia zbalansowanego. Znacznie poprawiła się przejrzystość. Usłyszy to każdy, nawet nie wyćwiczonym uchem. Te monobloki osiągają lepsze brzmienie przez wejście XLR. Ale tym razem różnica była znacznie wyraźniejsza, niż podczas wcześniejszych prób. Wydaje się, że odpowiada za to właśnie połączenie wtórników katodowych w stopniu wyjściowym z czterozwojowymi transformatorami wyjściowymi.

EVO 400 to nie tylko najlepszy przedwzmacniacz liniowy w historii firmy PrimaLuna. Wytrzymuje on porównania ze znacznie droższymi konstrukcjami.

Trudno oprzeć się wrażeniu, że został od podstaw skonstruowany na fundamentach wzmacniacza mocy. Wyposażono go bowiem w masywny zasilacz, układ wysokonapięciowy, egzotyczne komponenty pasywne i – tak, tak! – lampowy prostownik oparty o parę lamo 5AR4. Co najważniejsze, PrimaLuna EVO 400 w cudowny sposób łączy zalety współczesnych konstrukcji lampowych z najlepszymi cechami – wypełnieniem dźwięku i bogactwem barw – tradycyjnie kojarzonego z dawnymi przedwzmacniaczami lampowymi. Jeżeli czystość przekazu i realizm tonów znajdują się na liście Twoich priorytetów, postaraj się posłuchać EVO 400. Ten liniowy przedwzmacniacz to prawdziwa okazja. Za ten magiczny lampowy dźwięk inni każą płacić dużo, dużo więcej!