Sekcja MC również prezentuje solidny poziom, choć nie dorównuje dedykowanemu przedwzmacniaczowi Sim Audio. Ale hej — w tej cenie otrzymujemy w pełni funkcjonalny, zintegrowany wzmacniacz hybrydowy Rogue Audio Sphinx V3 Magnum. To prawdziwa okazja.

Cicha praca i dynamika

Wersja Magnum wzmacniacza Sphinx wyróżnia się niezwykle cichą pracą w trybie jałowym. Niższy poziom szumów przekłada się bezpośrednio na lepszy zakres dynamiki — a w świecie audio każda najmniejsza poprawa ma znaczenie. W połączeniu z głośnikami LRS szczególnie dobrze słychać doskonałą równowagę tonalną urządzenia.

Dla mnie testem jest zawsze brzmienie fortepianu i wokali: jeśli te elementy wypadają naturalnie, to znak, że wzmacniacz idzie w dobrym kierunku. W przypadku Magnum Sphinxa wszystkie pola zostały odhaczone. Wokaliści tacy jak Alison Krauss, Kurt Elling i Aretha Franklin zabrzmieli autentycznie i bez sztuczności. Instrumenty natomiast zyskały na naturalności i szczegółowości w porównaniu z poprzednią wersją. Słychać też większą definicję oraz szerszą i głębszą scenę dźwiękową.

Z monitorami Falcon LS3/5A Silver Badge

Odsłuch w bliskim polu to dla mnie naturalna i ulubiona forma słuchania muzyki — nawyk, który wyniosłem jeszcze z czasów pracy w studiu nagraniowym. Monitory Falcon LS3/5A zostały zaprojektowane właśnie z myślą o takiej aplikacji. Jeśli interesuje Cię ten temat, napisałem kiedyś obszerny artykuł o monitorach LS3/5A. To jedne z najbardziej cenionych konstrukcji wśród brytyjskich kolumn — miałem wcześniej Rogers Swiss Tone LS3/5A, ale muszę przyznać, że Falcony są, moim zdaniem, jeszcze lepsze. The Beat Goes On!

Sphinx V3 Magnum odnalazł prawdziwe „sweet spot” w tej konfiguracji. Nadal pozostawaliśmy w moim laboratorium odsłuchowym, z monitorami ustawionymi w odległości około 8 stóp od siebie i pozycją odsłuchową ulokowaną w dwóch trzecich tej odległości.

Brzmienie? Uzyskałem bogate tekstury i autentyczną barwę w zakresie średnich tonów. Bas — choć naturalnie ograniczony przez konstrukcję głośników — był prowadzony z niezwykłą szczegółowością i odpowiednią energią. Dało się usłyszeć subtelne szczegóły, takie jak żywicę na smyczkach instrumentów. Wiolonczele zabrzmiały niezwykle realistycznie. W tej konfiguracji subwoofer nie był potrzebny.

Wokale zostały precyzyjnie osadzone dokładnie na środku sceny dźwiękowej — tam, gdzie powinny być. Potrzebna była długa sesja odsłuchowa, by w pełni nacieszyć się tą magią. I rzeczywiście — był to prawdziwie magiczny moment z Rogue Audio Sphinx V3 Magnum.

Kilka słów o Magnepan LRS i Sphinx V3 Magnum

Po pełnym odsłuchu Falconów w konfiguracji z Sphinxem Magnum stało się dla mnie jasne, że Magnepan LRS wymagają większej mocy, aby w pełni rozwinąć swój potencjał i uzyskać bardziej efektowną prezentację. Postanowiłem więc przełączyć się na mój referencyjny wzmacniacz — Rogue Audio Pharaoh. Boom! Pełna skala brzmienia, solidny i melodyjny bas. Pharaoh, dzięki swojemu potężnemu zasilaczowi, z łatwością radzi sobie z głośnikami o niskiej czułości i 4-ohmowym obciążeniu, oferując jednocześnie brutalną siłę i wysoką kulturę brzmienia. Oczywiście należy pamiętać, że kosztuje on niemal dwukrotnie więcej niż Sphinx Magnum.

Falcony, z ich 15-ohmowym obciążeniem, okazały się znacznie łatwiejszym partnerem dla Sphinxa Magnum. To klasyczne starcie napięcia kontra prąd — a w tej konfiguracji można było wyraźnie usłyszeć nutę lampowego charakteru wzmacniacza.

Ponieważ robiło się już późno, zdecydowałem się przejść na odsłuch słuchawkowy, aby nie przeszkadzać domownikom. Regularnie używam słuchawek podczas pracy nad audycjami radiowymi oraz przy krytycznych odsłuchach miksów i masterów, więc jestem wyczulony na niuanse brzmienia. Muszę przyznać, że sekcja słuchawkowa Sphinxa Magnum pozytywnie mnie zaskoczyła. Dzięki wzmacniaczowi opartemu na tranzystorach MOSFET sesja odsłuchowa była łatwa i relaksująca. O tak — było wszystko, czego oczekują wymagające uszy: szczegóły, dynamika i wciągający charakter dźwięku.

Z kolumnami Zu Audio Omen MKII

Gładkość i gracja — to najlepsze określenia dźwięku płynącego przez kolumny Zu Audio Omen MKII. Wokale miały pełne ciało i prawdziwą duszę. Słychać było nawet subtelne detale, takie jak uderzenia warg o stroik czy delikatne kapanie śliny z saksofonu. To było jak spotkanie Coltrane’a i Johnny’ego Hartmana na jednej scenie. Oddanie pełnowymiarowego brzmienia saksofonu to sztuka, którą Sphinx V3 Magnum z Omenami opanował z imponującą łatwością.

Przypomniałem sobie, jak dobre potrafią być Omeny. Momentami miałem wręcz wrażenie, że słucham systemu z lampowym wzmacniaczem single-ended — tak naturalna i płynna była prezentacja. Ta kombinacja po prostu zadziałała.

Odtwarzając dobrze nagrane utwory orkiestrowe z katalogu Reference Recordings, byłem świadkiem zarówno pełnej dynamiki i energii przy atakach całej orkiestry, jak i subtelnych niuansów w delikatniejszych fragmentach.

Osobiście preferuję modele Zu Audio, w których głośnik wysokotonowy jest ładowany oddzielnie od przetworników współosiowych (Co-Ax). W wersjach Tri-Ax uzyskuję bardziej zrównoważone brzmienie, bez efektu „dzwonienia” typowego dla tub oraz bez zawirowań powietrza, na które moje uszy są szczególnie wrażliwe. Anomalie fazowe szybko przyciągają moją uwagę — a tutaj ich nie było.

Sesje odsłuchowe odbywały się przy poziomach około 80 dB SPL lub nieco niższych. Brzmienie pozostało pełne, bogate i wysoce naturalne. Instrumenty dęte blaszane były odwzorowane z autentyczną barwą i świetnym zaokrągleniem. W tym zestawieniu Sphinx V3 Magnum wyraźnie pokazał, że doskonale dogaduje się z klasycznymi konstrukcjami opartymi na głośnikach dynamicznych z ruchomą cewką.

Na piętrze — instalacja w systemie rodzinnym

Przeniosłem Rogue Audio Sphinx V3 Magnum do naszego rodzinnego systemu rozrywki na piętrze, zastępując tam starszego Sphinxa V1. System składa się z kolumn Martin Logan SL3 i Vandersteen 2C, odtwarzacza CD OPPO 105 oraz gramofonu Denon DP-60 TT z wkładką Denon 301 MC, współpracującego z mocno zmodyfikowanym przedwzmacniaczem gramofonowym EAR 834P. To w pełni przyjemny, wszechstronny system, który służy także jako dwukanałowe nagłośnienie do dźwięku filmowego.

Już po pierwszych chwilach odsłuchu ponownie dostrzegłem, że Sphinx V3 Magnum najlepiej współpracuje z klasycznymi głośnikami dynamicznymi z ruchomą cewką. Vandersteeny 2C zabrzmiały zrównoważenie i precyzyjnie, prezentując wyraźną kontrolę nad całym pasmem. Doskonale rozumiem ideę projektowania kolumn o spójności czasowo-fazowej (Time Coherent), wypracowaną m.in. przez Johna Bau z firmy Spica — doświadczenie to nauczyło mnie wychwytywać zalety takiego podejścia. Notabene, wciąż poszukuję pary głośników Spica TC-60, po tym jak oddałem moje dwie pary wykonawcy, który — nie dając mi spokoju — w końcu wynegocjował zamianę na inne podłogówki. Tak, The Bargain Audiophile też potrafi się targować!

Porównując Sphinxa V1 z V3 Magnum, łatwo było wychwycić charakterystyczny „rodowód” brzmieniowy Rogue Audio. V3 Magnum oferuje jednak wyraźnie więcej detali i przestrzeni w prezentacji dźwięku. Tonalność i muzykalność pozostały bardzo podobne — i to dobra wiadomość!

W tej chwili jestem również w trakcie pisania recenzji kilku klasycznych komponentów vintage, w której uwzględnię także kolumny Vandersteen 2C. Muszę przyznać, że wiele urządzeń vintage wciąż ma swoje zasłużone miejsce na współczesnym rynku audio.

Epilog

Hybrydowy wzmacniacz zintegrowany Rogue Audio Sphinx V3 Magnum jest na najlepszej drodze, by stać się jednym z prawdziwych klasyków świata audio. Piętnaście lat na rynku i nadal pozostaje w czołówce najlepiej ocenianych komponentów? To imponujący wynik.

W dzisiejszej rzeczywistości, gdzie rynek jest zalewany coraz droższymi urządzeniami i „wzmacniaczami miesiąca”, zdolność producenta do stworzenia produktu o takiej długowieczności i utrzymaniu wysokiej wartości użytkowej staje się coraz większą rzadkością. Rogue Audio Sphinx V3 Magnum nie podąża za modami — pozostaje wierny zasadzie solidnej inżynierii, muzykalności i realnej wartości dla użytkownika.

„Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego!” — to hasło najlepiej oddaje ducha Rogue Audio Sphinx V3 Magnum.