Test monofonicznego wzmacniacza mocy Dan D'Agostino Momentum M400 MxV w Audio
Dan D'Agostino M400 MxV jest zarazem słodki i wytrawny, bezpośredni i wyrafinowany. Komfort tego brzmienia zacznie do nas przemawiać bardzo szybko, akomodacja potrwa tylko chwilę.
Spójność, równowaga i przejrzystość jest niezachwiana w całym zakresie głośności.
Ten wzmacniacz jest mocny i wrażliwy. Zagra z rozmachem, ale nie narobi bałaganu, przenosi ciężary, ale szanuje drobiazgi.
Test monofonicznego wzmacniacza mocy D'Agostino Momentum M400Mxv w Hi-Fi News
Unowocześnienie wzmacniaczy Momentów do statusu MxV usuwa z brzmienia ostatnie ślady sztuczności kojarzone czasem z amplifikacja tranzystorową lub cyfrowymi źródłami sygnału. (...) Otwartość, szybkość i przejrzystość M400MxV okazały się działać inaczej niż się spodziewałem: zamiast eksponować słabe strony cyfrowej realizacji, pokazywały raczej jej dobre strony. (...)
Było to doświadczenie tak głębokie, że jeden z moich gości - pracownik firmy tworzącej konkurencyjne kolumny - opisał ten dźwięk jako ’najlepsze, co w życiu słyszałem w tym pokoju’. (...)
Słyszany z kolumn dźwięk nie był wciągający i przekonujący. Był piorunująco realistyczny. Warto podkreślić, że mój gość-słuchacz jest dawnym inżynierem BBC, ma złote ucho i czterdzieści lat doświadczenia w nagrywaniu muzyki. Obaj się zgadzamy: osiągnięto właśnie nowy poziom transparentności brzmienia i jego realizmu. Trudno wyobrazić sobie lepsze odwzorowanie przestrzeni studia, harmonicznych składowych brzmienia instrumentów akustycznych i głosu...
Choć nie jestem w stanie napisać ’najlepszy’ [zwłaszcza, że słyszałem też Relentless], rozwinięcie do wersji MxV stawia wzmacniacze Momentum na pozycji czołowego gracza w wyścigu o status czołowego wzmacniacza na świecie. (...)
Wyobraź sobie jedwabistą gładkość 300B opartą na potężnym basie i nieograniczonej mocy.
Jest aż tak dobry.
Test referencyjnego wzmacniacza monofonicznego Dan D'Agostino Momentum M400 MxV w soundrebels
Jeśli bowiem na nagraniu znajduje się ognisty i zarazem pełen niuansów i smaczków riff, to oprócz jego miażdżącej potęgi i ognistej mocy, (...) otrzymujemy jeszcze apokaliptyczne piękno niszczycielskich płomieni z wszelakiej maści refleksami, półcieniami i takim bogactwem barw, przy którym rasowy, znaczy „trójkolorowy” (rozróżniający trzy kolory), samiec alfa czuje się równie zagubiony jak przedstawicielka najstarszego zawodu świata przed konfesjonałem.
Równie porażający i zarazem piękny w swej ostateczności jak erupcja Etny. (...) Począwszy od pełnej, absolutnej wręcz kontroli nawet najniższych składowych, poprzez ich zjawiskowe zróżnicowanie po taką namacalność źródeł pozornych, że podczas odsłuchów co bardziej rozrywkowych zespołów co i rusz nerwowo łypałem okiem w kierunku barku, czy przypadkiem któryś z wydzierganych szarpidrutów nie próbuje uszczuplić jego zasobów.
I tu dochodzimy do sedna geniuszu Momentum M400 MxV, bowiem pomimo ponadprzeciętnej dynamiki, energetyczności, rozdzielczości i intensywności doznań nie mają one nawet śladowych tendencji do przejaskrawiania, czy też sztucznego wyolbrzymiania reprodukowanych składowych.
Test monofonicznego wzmacniacza referencyjnego Dan D'Agostino Momentum M400 MxV w Stereophile
Siła i jakość basu z M400 MxV mnie rozwaliła. (...) Szczególną uwagę zwróciłem na dźwięk ogromnego bębna basowego symfonii: jego barwa była realistyczna, jego pusty ogrom doskonale zrealizowany, a równowaga między skrajem, rezonansem i wybrzmieniem każdego doniosłego uderzenia była inspirująca. (...) Kiedy przeszliśmy do dudniącego basu w "Electrified II" Yello z płyty Toy (24/48 MQA, Polydor/Tidal), pierwsze uderzenie niskiego basu zabrzmiało znacznie mocniej niż z jakimkolwiek innym wzmacniaczem, który uświetnił mój system. Każde kolejne uderzenie wybijane było z nową siłą.
Fortepian Wosnera brzmiał pełniej i bardziej dźwięcznie z M400 MxV niż z jakimkolwiek innym wzmacniaczem, jaki miałem w domu. W szczególności niskie i średnie tony fortepianu brzmiały tak realistycznie, jak jeszcze nigdy nie słyszałem w moim systemie, a wibracje i wybrzmienia każdej nuty były bardziej przekonujące.
Wokale były wyjątkowe. Sopranistka Sandrine Piau w nagraniu pieśni Carla Loewe "Ach neige, du Schmerzenreiche" z płyty Chimère (24/96 MQA, Alpha 397/Tidal) brzmiała bardziej przejrzyście niż na nagraniach z Progression. Mogłem usłyszeć serce kryjące się za tym głosem.
Wzmacniacz monofoniczny Momentum M400 MxV firmy D'Agostino przerósł moje oczekiwania. Jego relatywnie kompaktowe rozmiary przeczą jego kosmicznej wydajności: masywny bas, melodyjna średnica i dobrze wymierzona góra. Czystość i łatwość, z jaką radzi sobie nawet z najbardziej wymagającymi nagraniami, jest niezwykła. Jest to jeden z najbardziej muzykalnych, prawdziwych i satysfakcjonujących wzmacniaczy, jakie kiedykolwiek słyszałem w moim systemie i jeden z najbardziej uderzających pod względem estetycznym.
