Namacalna obecność

Następnego dnia przekonałem się, że już w kilka minut po włączeniu zimny wzmacniacz osiąga praktyczne maksimum swoich możliwości. Po pół godzinie słuchania dźwięk poprawia się w nieznacznym stopniu. Nie musicie więc umawiać się na jego ‘rozgrzewanie’ przed planowanym odsłuchem. Do szuflady transportu włożyłem płytę The Best of Elvin Bishop. Nie mogłem wybrać lepszego ‘otwarcia’ [jak widać pokerowa terminologia przydaje się również do oceny sprzętu audio] do pokazania cech osobowości Momentum Stereo. Płyta ta zawiera sporo elementów stricte funkowych. Miłośnicy PRAT-u [pace, rythm and timing] wpadają przy niej w ekstazę. Wzmacniacz dotarł głęboko do trzewi kolumn i sprawił, że basowe głośniki kolumn Sophia 3s zaczęły wręcz kręcić swoimi biodrami. Brzmiały w sposób pełen prawdziwego soulu: soczyście i głęboko, żeby nie powiedzieć lubieżnie.
Najlepszym tego przykładem jest utwór Struttin’ My Stuff. Jest w nim szybki bas, pełne harmonii organy i wyraźna, ostra perkusja. Momentum Stereo układa te instrumenty w warstwy przed słuchaczem. Tradycyjna reprodukcja lewego i prawego kanału zamienia się w odwzorowanie trójwymiarowe, akcentujące położenie każdego instrumentu. Miłośnicy ludzkich głosów z pewnością docenią grę między bliskim falsetu śpiewem Mickey’a Thomasa a głębszymi pomrukami Elvina Bishopa. Wzmacniacz różnicuje fakturę ich głosów ze zręcznością Marka Rothko malującego swe kolorowe plamy.

Wersja stereo najbardziej przypomina swych monofonicznych braci w zakresie oddania majestatu muzyki. Ma to wielkie znaczenie zarówno podczas słuchania klasycznych orkiestr, jak i grup rockowych. Po jednej minucie i pięćdziesięciu siedmiu sekundach Fooled Around And Fell In Love słyszymy jak brzmienie perkusji, przypominającej w tej frazie bębny Kodo, wypełnia całą szerokość sceny dźwiękowej. Momentum Stereo pokazał to zupełnie bez wysiłku. Zapytałem się wtedy ‘Kto potrzebuje więcej?’ Ciężar, moc, namacalna wręcz obecność – ten wzmacniacz jest jak arab, przy którym inne konie wyglądają jak małe kucyki.
Potem słyszymy wysokie tony gitary. Stereo pokazuje, że i z takimi częstotliwościami doskonale daje sobie radę. Atak jest tak dokładny a ton tak gładki – zapominasz, że słuchasz płyty CD. W tym utworze Bishop wyrywa sobie serce. D’Agostino pozwala to poczuć na własnej skórze. Nie wiem czy bawełniane rękawiczki dostarczane w zestawie nie służą przypadkiem do osuszania łez z policzków.

Aby polepszyć sobie nastrój – i dlatego, że uwielbiam tę piosenkę – włączyłem The Door Is Still Open zespołu The Cardinals. Po raz pierwszy zauważyłem jak precyzyjnie narysowane jest tło w tym monofonicznym nagraniu klasyka stylu doo-wop. Momentum Stereo pokazał całą drewnianą głębię pianina zaś saksofon zabrzmiał jak na żywo a nie z płyty. Całość zabrzmiała praktycznie jak z monobloków Momentum, co potwierdziło opinię Dana o jednakowej konstrukcji swoich wzmacniaczy.
Zmiana klasycznego, czy wręcz historycznego, utworu wokalnego na nową płytę Eleven Eleven Dave’a Alvina zmieniło jedynie charakter patosu brzmienia – z akustycznego na elektryczny. W utworze Johny Ace Is Dead dzieje się bardzo dużo. Mamy tu charakterystyczną dla muzyki Country & Western rozedrganą perkusję oraz ostrą gitarę przypominającą nagrania Alvina z The Blasters. Momentum Stereo odtworzył ten ostry kawałek równie łatwo jak delikatny śpiew The Cardinals.

Wszechstronny i jednorodny

Momentum Stereo wypełnia muzyką całe pomieszczenie. Od podłogi po sufit i od lewej ściany do prawej. Z tej panoramy możesz wybrać sobie każdy dźwięk i skupić się na nim do woli. To wzmacniacz dla drobiazgowych słuchaczy. Ale także dla takich, którzy od czasu do czasu potrzebują przełamać delikatność mocniejszym uderzeniem. Może on zrobić wszystko czego będzie wymagał każdy odbiorca. Z tego powodu postanowiłem posłuchać czegoś ‘wielkiego’ ale wymagającego również absolutnej finezji.Zapierający dech w piersiach cover piosenki The Eagles Take It To The Limit w wykonaniu Etty James to utwór, w którym jej głos łączy się z grupą gospel w tle oraz blusową gitarą i fortepianem. Brzmienie rośnie tu i rozwija się a Momentum Stereo rozwija się wraz z muzykami. Dolne rejestry i brzmienie perkusji [przypominające trochę ścieżkę Elvina Bishopa] zanurzają się w wielkim chórze a Etta znajduje się z przodu i w środku sceny. Aby poprawnie odtworzyć jej głos, wzmacniacz musi być wyjątkowo rozdzielczy i mieć nadmiar mocy. Momentum Stereo wydaje się być stworzony właśnie dla niej. To samo zresztą dotyczy The Way You Do The Things You Do zespołu The Temptations. Nigdy nie słyszałem bardziej błyszczących dęciaków. To mógłby być hymn tego wzmacniacza. Moje domowe finanse są teraz w trudnym okresie. To w zasadzie dobrze. Wiem, że nie mogę sobie pozwolić na Momentum Stereo. A mógłbym z nim żyć bez spoglądania na inne wzmacniacze. Muszę też wyznać, cóż to za infantylne słowa, że jego wygląd działa na mnie równie mocno jak dźwięk. Choć to oczywista herezja w ustach recenzenta.To wspaniała konstrukcja. Chciałbym go mieć tak samo mocno, jak konstrukcje firm Nagra czy Air Tight, które spisałem na liście przyszłych zakupów. Uważam, że Dan D’Agostino powinien nazywać swoje wzmacniacze inaczej. Powinny się nazywać ‘Pierwszy Dan’, ‘Drugi Dan’, ‘Trzeci Dan’, i tak dalej. Potrafią bowiem nieźle dać w kość.

Werdykt HI-FI NEWS

Momentum Stereo kosztuje niewiele więcej niż jeden monoblok Momentum. Wzmacniacz ten jest darem niebios dla osób, które nie mogą sobie pozwolić na parę konstrukcji. Choć trąci absurdem nazywanie go ‘okazją’, w wielu systemach będzie on nawet lepszy od monobloków. Połączenie wyrafinowanego dźwięku z poczuciem nieograniczonej mocy i wspaniałym wyglądem daje najlepszy wzmacniacz tranzystorowy na tej planecie.