Kondycjoner zasilania Shunyata Research Everest 8000

Autor: Vince Hiner, The AudioBeat, wrzesień 2o2o. Oryginał recenzji znajduje się tutaj.

Najlepsze audiofilskie systemy to maszyny do podróżowania w czasie. Potrafią przenieść nas zadziwiająco blisko występujących – na scenie lub w studio – artystów. Dokładnie odwzorowany rezonans pudła gitary podczas bluegrassowego koncertu lub realizm głosu wokalistki szepczącej coś z bliska do mikrofonu potrafią oszukać nasz układ limbiczny, który przekonuje nas o tym, że słyszymy prawdziwe i realne wydarzenia. Naprawdę doskonały sprzęt pokazuje taką głębię i tyle detali, że reagujemy prawdziwymi emocjami podczas słuchania odtwarzanej muzyki. To właśnie jest istotą, sednem naszego hobby  a każdy produkt, który mnie przybliża do  tej świętej ziemi zasługuje na moje pełne uznanie.

Dotyczy to nowego kondycjonera Everest 8000 produkowanego przez firmę Shunyata Research. Nigdy wcześniej nie spotkałem pojedynczego komponentu, który poprawiłby brzmienie mojego systemu w tak wielu aspektach, jak to uczynił kondycjoner Everest 8000. Caelin Gabriel - założyciel i szef Shunyata Research -  mówi, że produkt ten jest kulminacją 25 lat jego doświadczeń w zakresie oczyszczania prądu zmiennego i jego dystrybucji w systemie audio.

Po raz pierwszy spotkałem się z projektami Gabriela około 15 lat temu. Moje zainteresowanie high-endem przechodziło wtedy głęboki kryzys. Mimo stałych poszukiwań i wymiany sprzętu, mojemu systemowi brakowało tej witalności i energii, które przede wszystkim przyciągnęły mnie do muzyki. Przyjaciel zarekomendował mi wtedy jeden z ówczesnych kondycjonerów Shunyata Research – model Hydra 4 – oraz ich przewód zasilający, Diamondback pierwszej generacji. Byłem do nich bardzo sceptycznie nastawiony. Ale wpływ tego małego metalowego pudełka oraz grubego przewodu na moją podróż przez świat audio był natychmiastowy i bardzo głęboki. Trzymały mnie w fotelu przez długie nocne godziny. Byłem zszokowany tym, jak autentycznie i naturalnie może brzmieć moja ulubiona muzyka. Przez dłuższy czas przyzwyczajałem się do ciągle rosnącego szumu generowanego przez komponenty mojego systemu i samą sieć elektryczną. Dopiero Hydra 4,  oraz wprowadzona przez nią redukcja szumu, pokazała mi jak bardzo zanieczyszczenia prądu oddalają mnie od muzyki. Następne lata doświadczeń zbieranych z coraz droższym sprzętem audio tylko potwierdziły podstawowe znaczenie kondycjonowania prądu na jakość brzmienia i naturalność odtwarzanej muzyki.

Na łamach The Audio Beat to już moje czwarte spotkanie z produktami Caelina Gabriela i jego laboratorium, które mieści się w Poulsbo w stanie Waszyngton. Trudno jednym zdaniem opisać intensywność pracy Gabriela. Oprócz stworzenia naukowych podstaw dla dziewięciu opatentowanych rozwiązań, stworzył on również firmę Clear Image Scientific, medyczny dział Shunyata Research produkujący kondycjonery i przewody zasilające wykorzystywane w pracowniach elektrokardiologicznych na całym świecie. Nie da się przecenić wyzwań stojących przed firmami, które chcą zaistnieć w tym świecie. Jak wymagające są testy, pomiary i porównania pozwalające na dopuszczenie nowych produktów do zastosowania we współczesnej medycynie. A przecież, oprócz tego mała firma Gabriela stale prezentuje nowe produkty audio.

Wykorzystanie produktów Shunyata Research w medycynie pokazuje też jak daleko zaszły dziś produkty jeszcze niedawno uważane za voodoo przeznaczone dla prawdziwych świrów. Niezależne pomiary dokonywane przez instytucje medyczne pokazują jedno: miłośnicy dobrego brzmienia mieli rację przez lata doceniając produkty firmy Shunyata Research.

Dokładny opis wszystkich rozwiązań stosowanych w produktach Shunyata Research można znaleźć w moich wcześniejszych artykułach. Muszę jednak podkreślić, co dokładnie odróżnia technologię tej firmy od najpopularniejszych kondycjonerów. Zwykle redukcja szumu elektrycznego w systemie audio obejmuje wykorzystanie dławików, cewek lub całkowitą regenerację fali prądu zmiennego. Shunyata uważa, że choć może to być efektywny sposób redukcji określonych rodzajów szumu, jest jednak zupełnie nieskuteczny w kwestii usuwania szumu tworzonego przez poszczególne komponenty systemu. W kontraście do najczęściej stosowanych rozwiązań, Everest 8000 działa jak pasywny filtr pochłaniający wysokoczęstotliwościowy szum generowany przez komponenty audio i zapobiega szkodliwym interferencjom w obrębie systemu.

Najczęstszym zarzutem wobec wielu kondycjonerów prądu jest kwestia wpływu technologii redukującej szum na pogorszenie dynamiki systemu, co prowadzi do brzmienia stłumionego i pozbawionego życia. To dlatego Gabriel stara się unikać kondycjonerów aktywnych a zamiast tego konstruuje urządzenia, które w żaden sposób nie ograniczają maksymalnego natężenia prądu dopływającego do urządzeń  niczym nieograniczonego prądu, dzięki czemu nie zmienia się ich charakter soniczny. Aby to osiągnąć, Gabriel wyposażył kondycjoner Everest 8000 w opatentowane moduły QR/BB [trzy razy większe od tych, które zastosowano w pierwszych kondycjonerach Denali]. Wykonane z ultraczystej miedzi moduły QR/BB działają jak magazyny ładunku elektrycznego zapewniające dynamiczne dostarczanie prądu podczas odtwarzania transjentów [według firmowej nomenklatury, technologia ta określana jest mianem DTCD, dynamic transjent current delivery]. Każdy z modułów QR/BB jest również wyposażony w nowy typ urządzenia filtrującego, działającego lepiej niż cewki i kondensatory, ale zupełnie bez ich wad [czyli dzwonienia w przypadku kondensatorów i ograniczenia natężenia przez cewki]. Shunyata twierdzi, że w trakcie dynamicznych transjentów, możliwości dostarczania prądu przez Everest 8000 są znacznie lepsze od podłączenia przewodu bezpośrednio do gniazdka dedykowanej linii 20A.

Oprócz technologii DTCD, Everest 8000 korzysta również z rozwiązań pozwalających na usuwanie interferencji związanych z tak zwanymi zniekształceniami współbieżnymi trafiającymi do systemu wraz z prądem z ogólnej sieci [w tym składową stałą]. Filtr nazwany CMode umożliwia usunięcie szumu pozbawiającego muzykę naturalnej trójwymiarowości bez jednoczesnej kompresji dynamiki, co ma podstawowe znaczenie dla uzyskania brzmienia pełnego witalności i spójności. Innowacja ta w połączeniu z opatentowanymi komorami izolującymi od siebie –w celu redukcji szumu - poszczególne komponenty [NIC – noise isolation chambers] oraz poprawionym tłumieniem wibracji, obecnością sześciu niezależnych stref izolacji, hydraulicznego wyłącznika przeciążeniowego a także gniazd uziemienia dla dwunastu komponentów czyni z kondycjonera Everest 8000 prawdziwe tour de force wśród dostępnych dziś konstrukcji mających na celu poprawę jakości prądu zasilającego systemy audio.

Kondycjoner Everest 8000 dotarł do mnie około miesiąca od początku Wielkiej Pandemii, kiedy już dotarłem do krańców znanego ludzkości internetu i zaczynałem się po prostu nudzić. Oczywiście, nowy sprzęt wybił mnie z letargu. Zacząłem więc pisać o szczegółach do mojego przyjaciela, Jasona. To młody, zapalony audiofil. W naszym kręgu fanatyków żyjących w St. Louis, Jason zyskał przydomek Pan Muzykalność – w związku ze swoją predylekcją do starego sprzętu a zwłaszcza wszystkiego, co wiąże się z winylami. Jak brzmiała jego odpowiedź na mojego maila wypełnionego danymi technicznymi Everest 8000? „ No nieźle. Ale czy cała ta technologiczna nekromancja sprawia, że chcesz słuchać płyt?” Bystrzak. Natychmiast zaprosiłem go na świadka odpakowywania kondycjonera Everest 8000.

Po umieszczeniu ważącej około 20kg wieży Everest za moim stolikiem audio i przepięciu kilku przewodów, Jason i ja posłuchaliśmy z Tidala doskonałego albumu Set My Heart on Fire Immediately Perfume Geniusa. Obu nas natychmiast porwał pulsujący rytm wyprodukowanego przez Blake’a Millsa utworu ‘On the Floor’. Otoczyła na masa instrumentów. A każda nuta grana przez każdy z nich trafiała do naszych uszu wyraźnie narysowana i w dokładnie określonych interwałach. Nasza wspólna reakcja na to, co usłyszeliśmy brzmiała ‘Wow!’ Może nie jest to naukowa obserwacja, ale po prostu tak to odczuliśmy. Przypominało to nieco scenę z filmu ‘Le Mans ‘66’, kiedy to Henry Ford II wybiera się na jazdę testową nowym GT40 Mk II. Zanim prowadzący samochód Caroll Shelby naciśnie hamulce, Ford – śmiejący się i szlochający na zmianę – zdoła tylko wykrztusić ‘Nie miałem pojęcia’.

OK, podczas naszych odsłuchów nie lały się łzy. Ale ta scena dokładnie oddaje nasze wspólne zaskoczenie. Potężny bas i olbrzymia przestrzeń, jakie Everest 8000 wprowadził do mojego systemu zszokowały nas obu. Podczas pierwszej dwugodzinnej sesji, Jason rzucał tylko beznadziejnie nieprecyzyjne frazy w rodzaju ‘To cudowne!’ lub ‘Jakie to szaleństwo!’. Na przykład, kiedy słyszał bas Paula McCartney’a na pochodzącym z 1976 tłoczeniu winyla The Wings At the Speed of Sound [SW-11525]. Jason powtarzał też ciągle ‚Pogłoś to cholerstwo!’ - zwłaszcza w trakcie utworu ‚Rehab’ ze zdecydowanie nieaudiofilskiego albumu Amy Winehouse Back to Black [streaming, Tidal MQA]. Nie mam żadnych wątpliwości, że Everest 8000 zmienił układ limbiczny mojego kolegi i pozbawił go całego sarkazmu. Wychodząc, powiedział tylko ‚To było niesamowite’.

Według wielu osób, które słyszały mój system, jego najsłabszym ogniwem [oprócz samego pomieszczenia] jest odtwarzanie muzyki z plików cyfrowych. Choć mój DAC -Audio Research DAC9 - oraz streamer Auralic Aries LE współpracują ze sobą bez problemów, dość szybko pojawia się zmęczenie dźwiękiem. Zwłaszcza podczas odsłuchów mniej niż perfekcyjnych nagrań. Nawet jeżeli sama muzyka jest inspirująca, muszę zmniejszyć głośność. Zacząłem traktować zmęczenie jako część cyfrowego brzmienia. Wystarczyło jednak posłuchać kondycjonera Everest 8000 a ziarnistość, szum i poświata związana z cyfrą zniknęły jak ręką odjął. Zastąpiła je płynna, naturalna prezentacja. W jednym z ostatnich wywiadów, zapytałem Caelina Gabriela czy uzyskany efekt brzmieniowy wynika z osiągnięcia przez Everest 8000 redukcji szumu na poziomie 60dB, izolacji poszczególnych komponentów czy może lepszego timingu, który wnosi technologia DTCD. Jego odpowiedź była celna i prosta: ‚Wewnątrz Everest 8000 nie ma żadnych magicznych rozwiązań. Po prostu: wszystko ze sobą współdziała. Jeżeli nie zadbalibyśmy odpowiednio o każdy aspekt dostarczania prądu i usuwania szumu, jeżeli tylko jedna rzecz nie byłaby rozwiązana na najwyższym poziomie, zniszczeniu uległaby całość naszej pracy. Audiofile lubią myśleć o swoim systemie i komponentach w sposób addytywny. Uważają, że dodawanie kolejnych komponentów i akcesoriów doprowadzi w końcu do synergii, która pozwoli rozwiązać wszystkie problemy. Niestety, rzeczywistość jest inna.’

Gabriel podchodzi do poprawy jakości brzmienia w sposób subtraktywny. Najpierw stara się odkryć który z etapów dystrybucji prądu odpowiada za generowanie szumów lub ograniczenie dynamiki i szybkości. Następnie zaś pracuje nad poprawą działania tej części/układu. Tak, by zredukować jej wpływ na degradację brzmienia. Efekty takiego podejścia słychać i w moim systemie cyfrowym: eliminacja zakłóceń i artefaktów pozwala mi na długie godziny odsłuchów bez zmęczenia. Teraz moje cyfrowe źródło i DAC zbliżyły się na kilka kroków do naturalnego, organicznego i pozbawionego napięcia analogowej części mojego systemu. Kiedy usłyszałem, co potrafi osiągnąć Everest 8000, utwierdziłem się w przekonaniu, że jakość zasilania ma podstawowe znaczenie jeżeli podczas odtwarzania plików cyfrowych chcesz usłyszeć prawdziwą muzykę a nie syntetyczny substytut.

Dla mnie samego największą, prawdopodobnie, zaletą kondycjonera Everest 8000 jest możliwość wykorzystania go w charakterze doskonałego narzędzia podczas testów. W systemach o dużej rozdzielczości, jak na dłoni pokazuje różnice między różnymi komponentami. Zdawałem sobie sprawę, że mój streamer Auralic nie osiąga poziomu transportu PS Audio PerfectWave. Dzięki Everest 8000 mogę wyraźnie usłyszeć jak dużo więcej wypełnienia i naturalnych barw mają instrumenty z odtwarzanej płyty CD – w porównaniu z tymi samymi plikami odtwarzanymi przez streamer. Aries do doskonałe urządzenie. Ale nie osiąga takiego samego wypełnienia dźwięku i dokładności tonalnej, które słyszę podczas odtwarzania tradycyjnych nośników przez – znacznie droższy i solidniejszy – transport PerfectWave. Everest 8000 pokazał, że z mojej kolekcji srebrnych krążków da się wycisnąć znacznie więcej muzycznej przyjemności niż myślałem.

Zanim opiszę wpływ technologii znajdującej się wewnątrz kondycjonera Everest 8000 na odtwarzanie określonych nagrań, warto poświęcić parę chwil kwestii przewodu zasilającego, który łączy kondycjoner z gniazdem zasilającym. To chyba najważniejsze połączenie elektryczne w całym systemie. Zastosowanie taniego przewodu entry-level  można porównać do założenia całosezonowych najtańszych opon do Bugatti Chiron. Oowszem, można na nich jeździć. Ale nigdy nie poczujesz, co to znaczy osiągnąć setkę w dwie i pół sekundy. Everest 8000 dotarł do mnie z rekomendowanym przez producenta przewodem Sigma XC. Uzyskane dzięki niemu wybitnie szybkie transjenty i głęboki, doskonale zróżnicowany, bas sprawiły, że mój dwuletni przewód Sigma NR okazał się być powolny, wręcz zamulony. Według Caelina Gabriela, brzmienie przewodu Sigma XC – które oceniam jako doskonały balans szybkości i precyzji tonalnej – wynika z unikalnej geometrii VTX-Ag przewodów grubości 6AWG zbudowanych z czystego srebra otoczonego beztlenową miedzią. Zdolność dostarczania prądu o nieograniczonym natężeniu pozwala osiągnąć z przewodem Sigma XC bas, którego siła trzęsie ścianami. Dodatkowo, obecne na obu końcach przewodu Sigma XC elementy karbonowe znacząco redukują mikrowibracje, co – zdaniem Gabriela – odpowiada w części za lepszy timing i holograficzne obrazowanie, które usłyszałem po wpięciu XC do swojego systemu.