Konfiguracja

Ustawiłem A15 w miejsce mojego streamera Lumin T1, podłączając zbalansowane wyjścia analogowe interkonektami Kimber Cable do mojego wzmacniacza zintegrowanego Perreaux e250i 40th Anniversary Edition. Obsługując Tidal, Qobuz, Spotify Connect i radio internetowe, A15 ma wszystko pod kontrolą. Jestem przyzwyczajony do używania Roona jako mojego ulubionego interfejsu sterowania mediami i dlatego byłem zadowolony, że mogłem dodać A15 i być gotowy do pracy w ciągu zaledwie kilku sekund. Nazwijcie mnie niecierpliwym, jeśli chcecie, ale lubię, gdy rzeczy po prostu działają... Życie jest zbyt krótkie na problemy z połączeniem, tanie wino i doświadczenia audio w stylu lo-fi.

Projektanci A15 wprowadzili również kilka bardzo miłych akcentów użytkowych. Pierwszym z nich jest wygaszenie kontrolki pauzy, które dodaje poziom wyrafinowania, a drugim była pozornie idealnie nachylona "rampa" dla regulacji głośności. Podczas przytrzymywania przycisków + lub - nigdy nie byłem postawiony w sytuacji, w której musiałbym " walczyć" o zmniejszenie głośności po zbyt długim przytrzymaniu przycisku + i podobnie uniknąłem regulacji w tył i w przód, aby osiągnąć pożądany poziom głośności. A15 był czuły i pewny i przypominał mi uczucie, którego doświadczyłem podczas jazdy testowej moim nowym Lexusem IS250F po tym jak byłem przyzwyczajony do poruszania się po mieście Fordem Mondeo.

Odsłuch

Najpierw posłuchałem utworu z mojej biblioteki muzycznej, "Liberty" autorstwa nordyckiej wokalistki - Anette Askvik. Wprawdzie był to świetny utwór testowy, ale od razu mogłem stwierdzić, że A15 jest czymś wyjątkowym. Dźwięk był obszerny, odważny, przesiąknięty detalami i wspaniałą dynamiką. Głos Anette był piękny, a atmosfera pomieszczenia, w którym stała, została oddana z zaskakującym realizmem. Klawisze fortepianu w momencie uderzenia mocno się "wgryzały". Saksofon pod koniec utworu był pełnowymiarowy i miał tę cudowną 'oddychającą' naturę, która istnieje tylko wtedy, kiedy ktoś gra bezpośrednio przed tobą. To dobrze nagrany utwór, z którym wiele razy miałem do czynienia na moim systemie, ale jeszcze nigdy nie zrobił na mnie takiego wrażenia.

W utworze "Leave it Open" z albumu Gong Pierre'a Moerlen'a, A15 okazał się niewiarygodnie pewny. Zamiast po prostu nawigować po prawie 20-minutowym, wysokoenergetycznym utworze, było to tak jakby A15 wziął mnie za rękę obiecując, że pozwoli mi usłyszeć dodatkowe tekstury i szczegóły oraz wprowadzając mnie w subtelne melodie. Bębny w kulminacyjnym momencie utworu były wyraziste, szybkie i potężne.

A15 ujawniał poziom detali, którego wcześniej nie doświadczyłem w bajecznym utworze Rhiannon Giddens "At the Purchaser's Option" z jej albumu Freedom Highway. Wokale Rhiannon były gładkie i potężne, a także bardziej precyzyjnie dobrane pod względem wielkości i umiejscowienia na scenie dźwiękowej niż te, do których byłem przyzwyczajony na moim Lumin T1. Mandolina i dzwonki wydawały się słodsze i bardziej dramatyczne, dodając całości realizmu.

Podobnie, na utworze "Living Proof" z albumu The War on Drugs "I Don't Live Here Anymore", wokal Adama Granduciela był gładki i pełny, a także posiadał tak mocne wrażenie obecności w pomieszczeniu, którego wcześniej jeszcze nie doświadczyłem. Perkusja była potężna i wydawała się nieco bardziej wyrazista niż w mojej codziennej konfiguracji.

Odtwarzany głośno rytm i szybkie tempo perkusji w utworze Midnight Oil "Power and The Passion" z albumu 10,9,8... były surowe i wciągające - bardziej niż tylko utwór do stukania nogami. To sprawiło, że zacząłem się poruszać po pokoju, jak to się czasem zdarzało w moich czasach studenckich, kiedy ten utwór był popularny, a ja byłem nieodpowiednio nawodniony...

Pierwsze kilka utworów z najnowszego albumu José Jamesa On & On było ucztą. A15 stroni od zimna i surowości, raczej jego lekko ciepła prezentacja naprawdę pomogła stworzyć odpowiedni poziom atmosfery w tej kolekcji jazzowych utworów z wpływami hip-hopu.

Ogólnie rzecz biorąc, dźwięk był bardziej skupiony niż z mojego Lumina. Początkowo myślałem, że A15 ograniczył szerokość sceny dźwiękowej, jednak w przypadku innych utworów muzycznych osiągnięto odwrotny efekt, jak na przykład w przypadku wspaniałego utworu "Crop Circles" Tash Sultany z jej albumu Terra Firma lub niedawnego 24-bitowego remasteru utworu "It's a Long Way Home" zespołu The Little River Band (znakomity utwór, który - jak niedawno zauważył mój dobry przyjaciel, był "jednym z ich pierwszych i nigdy nie zbliżył się do bycia wyprzedzonym"), przy czym oba wydawały się mieć niemal nieograniczoną głębię, szerokość i wysokość. Szybko zdałem sobie sprawę, że dzięki Aurenderowi A15 wrażenie ciasnego skupienia było wynikiem znacznie lepszej rozdzielczości i definicji każdego z instrumentów. Liczą się szczegóły.

Przez cały czas A15 pozostawał super gładki i zdolny do odsłonięcia subtelnych faktur, które w przeciwnym razie pozostawały ukryte w muzyce. Podobnie jak w przypadku wcześniejszych obserwacji dotyczących różnych gatunków muzycznych - Aimi Kobayashi grająca II Sonatę fortepianową b-moll Chopina była momentami bardziej żywiołowa, a jednocześnie miejscami delikatniejsza niż to sobie przypominam. W cichszych fragmentach poziom szumu był znikomy.

Wszystko jest dobre

I to jest fakt. Wszystko, co odtwarzałem, było przepięknie oddane. Byłem w stanie "połączyć się" z każdym utworem, nie przejmując się żadnymi "przeszkadzajkami". A15 nie zmusza cię do skupienia się na wskazaniu muzyków na scenie dźwiękowej, ani nie alarmuje o jakichkolwiek niedociągnięciach w reprodukcji (suchość, krawędzie, zamulenie itp.). To co robi, to pozwala usiąść i cieszyć się muzyką, w moim przypadku na poziomie, który rzadko udawało mi się osiągnąć z własnym sprzętem.

Dodajmy do tego fakt, że jest to oszałamiająco piękny i precyzyjnie wykonany sprzęt, naszpikowany poważną technologią, i jest to streamer sieciowy, który bardzo łatwo polecić w tej cenie.