Zaletą stosowania kondensatorów bateryjnych jest ich bardzo szybkie ładowanie (80% pojemności w 6 minut) przy niezłej gęstości energii (obecnie 116 Wh/l, w planach na 2020 rok jest osiągnięcie poziomu 220 Wh), dużej gęstości mocy (1760 W/kg) oraz trwałości określanej przez producenta (Samwhwa) na 20 tysięcy cykli.
Mózg całego systemu, czyli komputer znajduje się na jednej płytce nakrytej od góry aluminiowym radiatorem (tzw. system pasywny). Z wiadomych względów nie zastosowano wentylatorów chłodzących. W praktyce ACS10 działa bardzo cicho, niemal bezgłośnie. Minimalny szum słychać w zasadzie tylko od tyłu urządzenia, szczególnie z lewej strony (gdzie ulokowano komputer). Grube ścianki obudowy stanowią skuteczną barierę akustyczną.

Funkcjonalność

Istotnym elementem funkcjonalności zgrywania płyt CD jest to, że tę operację da się zainicjować przyciskiem na czołówce,bez sięgania po dedykowaną aplikację (ACS Manager Companion). Przyda się ona jednak, jeśli zechcemy zweryfikować poprawność ściągniętych w internetu metadanych lub ustalić format zgrywania danych (FLAC, WAV, AIFF). W razie zaistniałego błędu (lub ich braku), metadane można ręcznie wyedytować – do tego właśnie celu służy wspomniana aplikacja. Druga z aplikacji – doskonale już znana Aurender Conductor App – służy do codziennej obsługi urządzenia. Na jej temat pisałem na tych łamach już wielokrotnie, ostatnio przy okazji odtwarzacza A10 (AV 8/2018) i od tego czasu nic się nie zmieniło. Nie da się ukryć, że jest to już starzejący się interfejs. 

ACS10 nie pozwala, w przeciwieństwie do pozostałych modeli Aurendera, na zindeksowanie biblioteki muzycznej przechowywanej na dysku NAS. W tym celu normalnie (w przypadku innych Aurenderów) stosuje się program Aurender Media Manager (AMM) instalowany na komputerze (Windows lub Mac OS), który dokonuje indeksacji biblioteki muzycznej i automatycznie eksportuje bazę danych do odtwarzacza (aplikacja mobilna jest ponoć za słaba do tego celu). Niestety, wspomniany program nie jest kompatybilny z ACS10, co może mieć związek z rozbudowaną funkcjonalnością tego modelu. Tak czy owak, używanie NAS-a mija się z celem, bo choć jego zawartość da się podłączyć i odtworzyć, to jednak z pominięciem metadanych (brak okładek, tytułów itd), co cofa nas funkcjonalnie o jakieś kilkanaście lat. Być może firma znajdzie rozwiązanie tego problemu. Póki co pozostaje opcja skopiowana NAS-a na wbudowany dysk, co koniec końców i tak byłoby lepszą opcją (szybkość, cichość pracy systemu). Do kopiowania wystarczy (to znaczy: jest potrzebny) komputer (a jednak!), ale to jedyny moment, w którym będziemy zmuszeni go użyć. Operacji dokonuje się poprzez standardowe narzędzie typu menedżer plików (przeciąganie pomiędzy oknami), uprzednio trzeba jednak zalogować się do udziału sieciowego Aurendera, co oznacza, że minimalna wiedza z dziedziny obsługi komputerów jest wskazana.

Brzmienie

Już podczas niekrytycznego odsłuchu, na tak zwanym luzie, gdy w moim systemie pracował jeszcze Auralic Aries (obecnie zastąpiony przez SOtM-a sMS-200 Ultra z zasilaczem liniowym) zwróciłem uwagę na gładkość wysokich tonów. Były jakby mniej przybrudzone, bardziej czyste i mniej ofensywne. System zdawał się grać dyskretniej, bardziej kulturalnie i wysmukle. Jednocześnie nie miałem wrażenia jakiegokolwiek stłumienia detali (klarowność była znakomita) czy kom-presji dynamiki – wręcz przeciwnie. Doceniłem otwartość i przestrzenność prezentacji z ACS-a.

W środowisku konserwatywnych audiofilów, mocno przywiązanych do nośników fizycznych, panuje nieuzasadnione przeświadczenie o wyższości napędów CD nad plikami. Wiele razy tłumaczyłem na tych łamach absurdalność tej tezy, czasem jednak od gadania lepszy jest eksperyment i przytoczenie jego wyników. Przyznaję, że nie miałem pod ręką żadnego high-endowego transportu CD (niebawem taki mamy zamiar przetestować), ale porównanie z wyjściem S/PDIF leciwego (acz uważanego za dobry napęd) Pioneera PD-77 ukazało zaskakujące różnice –porównywalne do zmiany DAC-a lub nawet większe. Utwory z płyty „Brothers” Adama Bałdycha i Helge Lien Trio brzmiały z napędu CD cieplej, ale w sposób wyraźnie zawoalowany, rzekłbym: „oklapciały”.

Na tle Aurendera kontury były rozmyte, dynamika prezentowała znacznie słabszy poziom. Bas zdawał się gorzej zdefiniowa-ny, rozmyty. Gorsze było także poczucie czarnego tła. Tylko w jednym aspekcie dźwięk płyną-cy po kablu SPDIF wykazał pewną przewagę: chodzi mianowicie o miękkość, rodzaj muzykalności powiązanej z bardziej aksamitnym i, rzecz można: bardziej płynnym, prezentowaniem barw.

Na tym polu prezentacja w wydaniu ACS10 wydawała się chłodna i analityczna. Poniekąd tak zresztą jest, co pokazało porównanie ze wspomnianym streamerem od-niesienia. Inaczej mówiąc, ACS10 nie sprzyja tworzeniu miękkości i analogowości grania. To raczej obiektywny „performer”: bardziej wysokiej klasy rzemieślnik, niż natchniony artysta. Nie doprawia dźwięku ciepłem, iskierkami, nie dodaje nasycenia, może nawet zostać uznany za grający nieco surowo. Tonalnie zdaje się lekko faworyzować średnicę ponad soprany, a szczególnie ich najwyższy podzakres. Taka charakterystyka jest w moim od-czuciu spójna z dotychczasowymi dokonaniami koreańskiej marki.

Większość serwerów tej firmy, jeśli nie wszystkie, miały, z tego co pamiętam, zbliżony charakter, co pozwala przypuszczać, że wybór ACS10 nie będzie kompromisem jakościowym w stosunku do modeli plasujących się poniżej N10,a może i niego samego. Zwróćmy uwagę, że cena ACS10 plasuje ten model gdzieś pośrodku pomiędzy właśnie N10 a N100 czy X100, które to modele mają jednak znacznie mniejsze dyski i nie posiadają ripowarki. Inaczej mówiąc, cena jest bardzo dobrze skalkulowana względem zarówno możliwości sonicznych, jak i funkcjonalności tego serwera.

Naszym zdaniem

Nie znam drugiego takiego produktu audio. ACS10 to znakomite narzędzie z punktu widzenia tych audiofilów, którzy nie chcą lub nie mają czasu bawić się w dobre zgrywanie płyt CD za pomocą komputera. Operacja jest szybka, z reguły bezbłędna (nierozpoznanie rzadkich tytułów zdarza się, ale sporadycznie), a dane trafiają bezpośrednio tam, gdzie ich docelowe miejsce. Odpada zatem konieczność kopiowania oraz zarządzania czy aktualizacjami dysku NAS, który w tym przypadku okazuje się zupełnie zbyteczny – tym bardziej, że sam ACS10 również może pełnić jego funkcję (przynajmniej dla innych Aurenderów). Może to być więc drugi odtwarzacz w drugim domowym systemie. Co więcej, jakość dźwięku uzyskiwana z wyjścia USB reprezentuje wysoki poziom, typowy dla innych, testowanych do tej pory modeli Aurendera (może pominięciem flagowego modelu W20).