Dynamiczny, transparentny i dogłębnie muzykalny. Rogue Sphinx (dostępny od kwietnia 2020 w wersji V3) ustanawia nowe standardy w grupie przystępnych cenowo wzmacniaczy zintegrowanych. Dzięki wykorzystaniu wyrafinowanego projektu obwodów elektronicznych, opracowanych dla najbardziej zaawansowanych wzmacniaczy Rogue Audio, Sphinx jest w stanie prześcignąć pod względem wartości konstrukcji pojedyncze monobloki, których budowa jest kosztowniejsza. Z mocą 100 W, generowaną przez hybrydowy układ, Sphinx jest w stanie wytworzyć realistyczne poziomy dźwięku, mogące nawet rywalizować z wykonaniem muzyki na żywo.
Co nowego w V3
W Sphinx w wersji V3, na nowo został zaprojektowany dyskretny wzmacniacz słuchawkowy, opierający się o elementy MOSFET dla zapewnienia większej mocy oraz lepszych osiągów. V3 posiada również, całkowicie przeprojektowaną, znakomitą sekcję phono o przełączanym wzmocnieniu odpowiednio 44/60dB, współpracującą z wkładkami MM i MC. Stałopoziomowe i regulowane wyjścia umożliwiają podłączenie subwoofera lub innych urządzeń zewnętrznych, przy czym wyjście aktywne napędzane jest poprzez lampy. Liniowy układ zasilający o wysokiej pojemności zapewnia olbrzymią wydajność energetyczną, aby urządzenie mogło odtworzyć najgłębsze basowe pasaże, a wiele regulowanych stopni zasilania pozwala uzyskać niezwykle gładkie tony średnie i wysokie. Obrabiana maszynowo płyta czołowa, z grubego płata szczotkowanego aluminium, jest dostępna w wersji czarnej bądź srebrnej, co pozwala dopasować wygląd wzmacniacza do reszty systemu, a opcjonalny pilot zdalnego sterowania zapewnia wygodę bezprzewodowej kontroli głośności dźwięku.
Po raz kolejny potwierdziła się zasada, że nie warto oceniać książki po okładce. Sphinx V2 udzielił mi lekcji, którą zapamiętam na długo. A cena wydaje się albo pomyłką, albo jedną z najlepszych okazji na rynku Maciej Stryjecki/Artur Rychlik
Test wzmacniacza Rogue Audio Sphinx V2 w Hi-Fi i Muzyka
Test wzmacniacza Rogue Audio Sphinx w Hi-Fi i Muzyka
Testowanie Rogue Audio po innych urządzeniach przypominało przesiadkę z bardzo dobrego samochodu średniej klasy do prezydenckiej limuzyny. Mariusz Zwoliński
Neutralnie brzmiąca konstrukcja z delikatną tendencją do ocieplania. Określenie „średniak” ma co prawda pejoratywne wybrzmienie, ale statystycznie rzecz biorąc pasuje tu idealnie, choć w zdecydowanie pozytywnym kontekście. Sphinx jest wyraźnie lepszy od Sony i YBA. Konstrukcyjnie to chyba niespotykane gdzie indziej połączenie techniki lampowej i klasy D. Na pewno warte posłuchania. Z lampami NOS być może Sphinx mógłby być czarnym koniem tego porównania – szczególnie, że jest w nim jednym z najtańszych modeli.
Test wzmacniacza Rogue Audio Sphinx w Audio Video
Brzmienie Sphinksa nie ma ani jednego słabego punktu. Jeżeli je rozłożymy na czynniki pierwsze, przekonamy się, że każda z cech prezentuje wyśrubowany poziom. Jednocześnie żadna nie odciąga uwagi od innych ani nie dominuje, jak to czasem bywa w wyczynowych konstrukcjach. To zaś przekłada się na komfortowe słuchanie. Od razu zaznaczam, że ów komfort nie ma nic wspólnego z wygładzaniem, upiększaniem ani „poprawianiem” barwy. Ta pozostaje neutralna, co łatwo stwierdzić, przyglądając się dowolnemu instrumentowi. Taki zestaw tworzy dźwięk prawidłowy, wręcz chciałoby się powiedzieć: oczywisty, a ze wzmacniacza – idealny element systemu przeznaczonego do pracy, jak choćby w naszym redakcyjnym zestawieniu. Sphinx jest przezroczysty – w dwóch znaczeniach. Pierwsze to przejrzystość i czytelność. Są wybitne i takimi pozostają bez względu na komplikację faktury, poziom głośności czy repertuar. Odbieramy to jako niewymuszoną swobodę grania i czym byśmy nie nakarmili odtwarzacza, nie spowodujemy u wzmacniacza zadyszki. Dźwięk oddycha pełną piersią i ma rozmach. Krystaliczna czystość łączy się z precyzją, przez co kontury rysują się ostrzej zarówno w dziedzinie czasu, jak i przestrzeni. Ta ostatnia jest ogromna, jak na ten segment cenowy, i perfekcyjne uporządkowana, co się objawia nie tylko stabilnym i punktowym ogniskowaniem źródeł, ale też otaczającym je pogłosem, wypełniającym głęboką scenę. Sphinx ma jeszcze tę, z pozoru tylko oczywistą cechę, że… robi głośniej i niemal niczego od siebie nie dodaje. „Niemal”, ponieważ ideał drutu ze wzmocnieniem nie istnieje. Jesteśmy jednak zaskakująco blisko. Zmianę głośników czy źródła słychać od razu, co świadczy o tym, że serce systemu nie maskuje ich własnymi naleciałościami. Jeżeli zatem chcemy uzyskać określony charakter dźwięku, coś uwypuklić, wystarczy kupić odpowiednie kolumny. Druga korzyść jest taka, że budując system od początku, można zacząć od Sphinksa w ciemno. Trzecia – jeżeli zechcemy zostać recenzentem sprzętu hi-fi, to ten element toru mamy załatwiony. Choćby dlatego, że podłączenie kilkukrotnie droższych kolumn nie będzie mezaliansem, a wzmacniacz nie tylko ich nie ograniczy, ale będzie w stanie pokazać zalety. Kij ma jednak dwa końce, bo równie skutecznie obnaży wady, ale taka jest, niestety, „przypadłość” sprzętu najwyższej klasy. Jeżeli mam na siłę szukać cech charakteru Sphinksa, to wypada powiedzieć, że V3 jest bardziej jasny niż ciemny. Odbieram to jako wpuszczenie słońca w prezentację, oświetlenie faktury. Wrażenie podkreśla znakomita, śmiała góra pasma. Kiedy trzeba – aksamitna, innym razem – ostra, ale zawsze lotna, czysta i pełna blasku. Podobnie średnica, choć ta jest neutralna do przesady, wolna od ocieplenia czy ochłodzenia. Jeśli już, to może wykazywać minimalną skłonność do tego pierwszego, ale wystarczy zmienić płytę, by wraz z nią zmienić zdanie. Z basem jest łatwiej, bo okazuje się mocny, głęboki i trzymany żelazną ręką. Imponuje kontrola tego zakresu, ale moduły Hypeksa akurat z tego słyną. Dynamika to poziom już całkowicie nieadekwatny do mocy i ceny. Wystarczy jedno tutti orkiestry i jesteśmy kupieni. Najważniejsze, że ta perfekcja nie wywołuje znudzenia ani poczucia bezdusznej prawidłowości. W brzmieniu Sphinksa bez trudu odnajdziemy piękno, szlachetność i głębokie pokłady emocji.
Test wzmacniacza Sphinx v3 w Hi-Fi i Muzyka
One of the few amplifiers that can claim to be both “green” and “good” in the audiophile sense of the word, I’m all over this thing. Recommended, and I’ve purchased the review sample. So there! Ron Doering
Test wzmacniacza Rogue Audio Sphinx w The Absolute Sound
